In 1777 kwam Arent Vlaskamp naar Friesland om zijn broer Lambartus op te volgen als tuinman op state Tjessens, in 1779 werd hij tuinbaas op Kingmastate in Zweins en in 1782 werd hij benoemd tot hortulanus van de universiteit van Franeker. Hij bleef dat tot 1811, toen de universiteit werd opgeheven.
De belangrijkste planten van de hortus werden verscheept naar Groningen, maar er bleven nog een heleboel over en die werden geveild. In Tresoar ligt de catalogus.
Vandaag heb ik uw hulp nodig.
We hebben drie handtekeningen van Lambertus Vlaskamp, een uit 1846: een schuldbekentenis aan notaris Andrea uit Kollum ( uit het zelfde jaar als de aanleg van de notaristuin, daarom denk ik dat Philippusfenne geen Roodbaard- maar een Lambertus Vlaskamptuin is).
Ook een uit 1849 op een rekening van de aanleg van het park van Fogelsanghstate.
En een uit 1852 op de tekening van de tuin van de Marees van Swinderen in Groningen.
En dan is er ook nog een van Gerrit Vlaskamp op de tekening van het Wilhelminapark in Sneek. Nu vraag ik me af of de handtekening op de tekening van De Marees van Swinderen inderdaad van Lambertus is. Of heeft Gerrit de tekening gemaakt, het ging slecht met Lambertus en Gerrit was toen 18. De hoofdletter V is wel gelijk aan de bovenste twee, maar die kan Gerrit nagemaakt hebben. Tussen de laatste twee handtekeningen zit meer dan 40 jaar.
Mijn blog stond even op een zacht pitje, want vorige week is mijn namenboekje ‘De lêste Hikke ‘ verschenen en dat vroeg alle aandacht.
Nu weer verder met Vlaskamp. In april wordt de expositie over Vlaskamp in het Fries Museum geopend en daarbij verschijnt een boek over Vlaskamp dat veel dieper ingaat op diverse elementen zoals zijn stijl, geschiedenis van de tuinkunst, gebruik van beplanting, zijn opdrachtgevers enz. enz. Er werken deskundigen op allerlei gebied aan mee die op het ogenblik hun bijdrage inleveren. Ik moet zeggen, dat ik er weer veel van leer.
In verband met de ‘Reisaksje van it Fryske boek’ geef ik aanstaande zondag 29 september drie korte lezingen over de tuinen van Vlaskamp in de kas van de Kruidhof in Buitenpost, om 14.00, 15.00 en 16.00 uur. Steeds een half uur.
In Buitenpost resten nog fraaie bomen in de tuinen die Gerrit Vlaskamp er ooit heeft aangelegd, onder andere in de tuin van het gemeentehuis. Tegenover het gemeentehuis staat het doktershuis, waar ooit Sytse Greidanus huisarts was, hij was later de lijfarts van de koninklijke familie.
Ze staan er allemaal op, de rode beuk, de plataan, al die prachtige bomen. Mijn computer heeft kuren, weigert te roteren.
Mijn blog stond even op een zacht pitje, want vorige week is mijn namenboekje ‘De lêste Hikke ‘ verschenen en dat vroeg alle aandacht.
Nu weer verder met Vlaskamp. In april wordt de expositie over Vlaskamp in het Fries Museum geopend en daarbij verschijnt een boek over Vlaskamp dat veel dieper ingaat op diverse elementen zoals zijn stijl, geschiedenis van de tuinkunst, gebruik van beplanting, zijn opdrachtgevers enz. enz. Er werken deskundigen op allerlei gebied aan mee die op het ogenblik hun bijdrage inleveren. Ik moet zeggen, dat ik er weer veel van leer.
In verband met de ‘Reisaksje van it Fryske boek’ geef ik aanstaande zondag 29 september drie korte lezingen over de tuinen van Vlaskamp in de kas van de Kruidhof in Buitenpost, om 14.00, 15.00 en 16.00 uur. Steeds een half uur.
In Buitenpost resten nog fraaie bomen in de tuinen die Gerrit Vlaskamp er ooit heeft aangelegd, onder andere in de tuin van het gemeentehuis. Tegenover het gemeentehuis staat het doktershuis, waar ooit Sytse Greidanus huisarts was, hij was later de lijfarts van de koninklijke familie.
Hij heeft een mooi boekje geschreven over zijn werk in Buitenpost: ‘De dagen van Olim’, later uitgegeven als ‘Een dorpsdokter uit de Friese Wouden vertelt’. Op de foto staat rechts zijn huis.
Als je bezig bent met 350 tuinen gaat er wel eens iets fout. Van een zegsman had ik gehoord, dat de tuin die Jan Jans Olivier in 1892 had laten aanleggen in Kootstertille, was verdwenen, maar ik had het niet gecontroleerd.Naar aanleiding van ‘Het prieel op de heuvel’ werd ik benaderd door Hielke Jager uit Kootstertille, hij bleek de huidige bewoner en boerderij en tuin bleken nog wel degelijk te bestaan.
Er resten nog een rode beuk en een paar andere bomen en zover ik het kan bezien ook nog fruitbomen uit die tijd. Vooral een appelboom is imposant. Pomologe Gryt Bergsma gaat hem binnenkort bekijken.
